افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به میزان بالایی از اختلالات مصرف مواد همزمان رنج می برند. این امر ممکن است منجر به عواقب منفی از جمله افزایش احتمال روان پریشی، خودکشی و خودآزاری از طریق اقدامات بی پروا شود. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به میزان بالایی از اختلالات مصرف همزمان مواد رنج می برند، به همین جهت در این مقاله به بررسی رابطه اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد خواهیم پرداخت.
بسیاری از عوامل بیولوژیکی و همچنین عوامل شخصی پیچیده منجر به ایجاد این اختلالات همراه می شوند، اما این مورد اغلب ساده است: افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب برای کاهش و یا مقابله با علائم خود به مصرف الکل و یا سایر مواد مخدر روی می آورند.
متاسفانه، پیامدهای منفی اختلالات دوقطبی و اختلالات همزمان مصرف مواد مخدر شامل افزایش احتمال روان پریشی، خودکشی و خودآزاری از طریق اقدامات بی پروا است.
رابطه اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد
درمان اختلال دوقطبی معمولاً شامل درمان و داروهای تجویزی است. در مورد اختلال دوقطبی، مصرف داروی تجویز شده توسط پزشک ضروری است. اگرچه آسیب روحی و عوامل شخصی ممکن است بدتر شدن و تحریک علائم اختلال دوقطبی شوند، اما این اختلال از نظر بیولوژیکی هدایت می شود و حتی زمانی که افراد پیشرفت های روانی قابل توجهی را در درمان مشاهده می کنند نیز ادامه می یابد.
داروهایی که اغلب برای اختلال دوقطبی تجویز می شوند، گروهی از تثبیت کننده های خلقی به نام ضد تشنج هستند.
داروهایی مانند لاموتریژین و اکس کاربازپین در درمان اختلال دوقطبی به جلوگیری یا کاهش علائم افسردگی و شیدایی کمک می کنند. یکی از بزرگترین عوامل خطر برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی این است که تصور می کنند علائم آنها درمان شده است، مصرف داروهای تجویز شده را به طور خودسرانه قطع کرده و یک دوره جنون یا افسردگی جدی را تجربه می کنند.
سوء مصرف مواد به طور قابل توجهی احتمال ترک مصرف داروهای تجویز شده را در فرد مبتلا افزایش می دهد و باعث عود مجدد علائم می شود که ممکن است به سختی کنترل شده باشد. مصرف مواد نیز روند درمانی را دچار اختلال می کند و باعث می شود افراد مهارت ها یا بینش های درمانی را فراموش کرده و یا ترک کنند. پیامدهای ترک درمان اختلال دوقطبی ممکن است شدید باشد و منجر به بستری شدن در بیمارستان یا حتی اقدام به خودکشی شود.
رابطه اختلال دوقطبی و سوء مصرف مواد
تاثیر مصرف مواد بر اختلال دوقطبی
یک از ویژگی های اختلال دوقطبی دوره های خلقی متناوب آن است. وضعیت برخی از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است به سادگی از دوره های شیدایی به دوره های بدون علامت تغییر کند، در حالی که برخی دیگر دوره های شیدایی یا هیپومانیک را پشت سر گذاشته و به دنبال آن دوره های افسردگی را تجربه می کنند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی ممکن است در هر دو دوره شیدایی و افسردگی مواد یکسانی را مصرف کنند یا مواد متعدد با اثرات متفاوتی را مصرف کنند. موادی مانند الکل و ماری جوانا باعث می شود افراد در دوره های شیدایی احساس آرامش کنند یا ممکن است در افزایش احساس الهام خلاقانه به آنها کمک کند. الکل نیز درد ناشی از یک دوره افسردگی را کاهش خواهد داد. در حالی که محرک ها می توانند به طور موقت انرژی را افزایش دهند.
برخی از بزرگترین خطرات برای افراد مبتلا به اختلالات خلقی و اختلال همزمان سوء مصرف مواد، ناشی از اثرات باقی مانده ای است که بین دوره های مصرف ایجاد می شود. بیشتر موادی که باعث افزایش خلق و خو یا انرژی می شوند باعث می شوند که افراد پس از اینکه اثرات داروها از بین رفت، دچار دیسفوری و بی حالی می شوند. این اثرات ممکن است به ویژه برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی شدید باشد و ممکن است باعث ایجاد حالت های خلقی شود.
مصرف الکل و اختلال دوقطبی
مصرف الکل و اختلال دوقطبی
اختلال دوقطبی و اختلال همزمان سوء مصرف الکل بسیار شایع است. تقریباً 46 درصد از افراد مبتلا به اختلال دوقطبی در زندگی خود دچار اختلال مصرف الکل بوده اند. افراد مبتلا به اختلال دوقطبی اغلب به منظور کنترل و مدیریت تفکر و خلق و خوی خود در هر دو دوره شیدایی و افسردگی، به مصرف الکل روی می آورند.
اختلال همزمان دو قطبی و سوء مصرف الکل ممکن است بسیار خطرناک باشد. برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که علائم آنها به روش دیگری کنترل می شود، نوشیدن الکل ممکن است یک دوره افسردگی بسیار خطرناک را ایجاد کند. همچنین ممکن است علائم شیدایی را پیچیده تر کرده و افراد را بیشتر در معرض هذیان قرار دهد و یا علائم روان پریشی دیگر را تجربه کند.
افرادی که مشروبات الکلی می نوشند نیز بیشتر تحریک پذیر و بی ثبات هستند. مصرف الکل ممکن است باعث شود افراد مبتلا به اختلال دوقطبی خلق و خوی پایداری کمتری داشته باشند. همچنین ممکن است آنها با نوشیدن الکل بیشتر در معرض پرخاشگری و عصبانیت قرار گیرند تا حدی که برخی افراد آن را دوره “خشم دوقطبی” می نامند.
مصرف ماری جوانا و اختلال دو قطبی
مصرف ماری جوانا و اختلال دو قطبی
مصرف ماری جوانا و علائم اختلال دوقطبی همانند مصرف الکل و اختلال دوقطبی با هم تداخل دارند. ماری جوانا ممکن است یک اثر آرام بخش داشته باشد که استراحت و تمرکز را در دوره های اضطراب یا شیدایی آسان تر می کند. متاسفانه، به همین راحتی ممکن است باعث اضطراب شدید، پارانویا و وحشت شود.
با مصرف ماری جوانا، علائم اختلال دوقطبی به احتمال زیاد به روان پریشی تبدیل خواهد شد. تحقیقات نشان می دهد مصرف ماری جوانا ممکن است علائم روان پریشی را تحریک کند، به ویژه در افراد آسیب پذیر مانند افرادی که دارای اختلالات روانی مانند اختلال دوقطبی هستند. علاوه بر این، مصرف ماری جوانا با دوره های خلقی طولانی تر و مکرر در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی مرتبط است.
مصرف داروهای محرک و اختلال دوقطبی
افراد به دلایل زیادی به مصرف داروهای محرک روی می آورند. با مصرف دوزهای کوچک، داروهای محرک باعث افزایش انرژی ذهنی و تمرکز می شوند. آنها همچنین احساس سرخوشی خفیف یا توانمندسازی را القا می کنند که فعالیت های چالش برانگیز را جذاب تر و استرس زا خواهد کرد.
برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی، مصرف داروهای محرک خطرات بیشتری به همراه خواهد داشت. مصرف داروهای محرک ممکن است علائم و دوره های شیدایی را حتی در افرادی که علائم آنها با داروهای تثبیت کننده خلق و خو کنترل می شود، ایجاد کنند. به همین دلیل است که برای افراد مبتلا به اختلال دوقطبی و بیش فعالی با نقص توجه به ندرت داروهای محرک تجویز می شود. به عنوان مثال، اختلال دوقطبی و مصرف داروی آدرال به هیچ وجه توصیه نمی شوند.
با وجود خطرات فراوان، افراد مبتلا به اختلال دوقطبی به منظور طولانی تر کردن علاٸم خوشایند هیپومانیا، اغلب به سوء مصرف داروهای محرک روی می آورند.
آیا سوء مصرف مواد باعث اختلال دوقطبی می شود؟
ریشه اختلال دوقطبی بیشتر عوامل ژنتیکی و بیولوژیکی است و اینگونه نیست که تنها توسط عوامل محیطی یا رفتار بزرگسالان مانند سوء مصرف مواد ایجاد شود.
با این وجود، مصرف مواد مخدر ممکن است در ایجاد دوره هایی از خلق در افرادی که قبلاً این اختلال را داشته اند نقش به سزایی داشته باشد. علاوه بر این، مصرف مواد مخدر در دوران نوجوانی باعث می شود افرادی که آسیب پذیر هستند سریعتر به اختلال دوقطبی مبتلا شوند یا علامت دار شوند.
اختلال دوقطبی و ترک اعتیاد
درمان همزمان اختلال دوقطبی و ترک اعتیاد
اختلال دوقطبی معمولاً با ترکیبی از داروهای روانپزشکی و درمان تحت درمان قرار می گیرند.
افراد مبتلا به اختلال دوقطبی برای تشخیص علائم و عوامل ایجاد کننده خلق و خو و نحوه تغییر رفتار خود برای کمک به اثرات تنظیم کننده خلق و خوی داروهای اختلال دوقطبی، با درمانگران خود همکاری می کنند. آنها ممکن است نیاز به درمان آسیب های روحی گذشته و کشف مشکلات بین فردی داشته باشند. درمان همزمان و یکپارچه اختلالات برای درمان موثر اختلالات همزمان ضروری است. این بدان معناست که هر جزء جداگانه از یک برنامه درمانی باید اهداف مشابهی داشته باشد و توسط متخصصانی که به طور منظم با یکدیگر ارتباط دارند هماهنگ شود. درمان همزمان و یکپارچه بر این اصل استوار است که درمان همزمان اختلال روانی و اختلالات مصرف مواد منجر به نتایج بهتری برای هر دو اختلال خواهد شد.
زندگی با اختلال دوقطبی، به ویژه برای افرادی که با اعتیاد به مواد مخدر نیز دست و پنجه نرم می کنند، ممکن است چالش برانگیز باشد، زیرا وابستگی به مصرف مواد مخدر یا الکل برای کاهش علائم اختلال دوقطبی ممکن است بسیار خطرناک و حتی تهدید کننده زندگی فرد نیز باشد. با این وجود، با درمان مناسب اختلال سوء مصرف مواد خود، افراد مبتلا به اختلالات روانی می توانند تغییرات پایدار و ارزشمندی را برای کمک به زندگی شادتر ایجاد کنند.
اگر شما یا یکی از عزیزان با اختلال دوقطبی و یا سایر اختلالات روانی به همراه مصرف مواد مخدر دست و پنجه نرم می کنید، با مشاورین مجرب کلینیک ترک اعتیاد طلوع، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران تماس بگیرید. با یکی از کارشناسان مجرب و آموزش دیده کلینیک ترک اعتیاد طلوع صحبت کنید تا اطلاعات بیشتری را در مورد گزینه های درمانی مناسب با شرایط خود و یا عزیزانتان کسب کنید.
