کلینیک ترک اعتیاد طلوع، مرکز ترک اعتیاد طلوع: در حدود 25 درصد از افراد مبتلا به اختلال پرخوری در برهه ای از زندگی خود به اختلال مصرف مواد مبتلا شده اند. کسانی که با اختلال پرخوری دست و پنجه نرم می کنند ممکن است به همان دلایلی که برخی افراد به سوء مصرف مواد مخدر یا الکل مبتلا شده اند، پرخوری کنند. افراد دیدگاه های متفاوتی نسبت به غذا و میزان ارتباط آنها با غذا دارند. برخی افراد از غذا خوردن به عنوان فرصتی برای برقراری ارتباط با سایر افراد از جمله اعضای خانواده و دوستان استفاده می کنند و بسیاری از آنها غذاهای خاصی را به عنوان لذت ناخوشایند یا به منظور مراقبت از خود می خورند. نحوه استفاده برخی افراد از غذا برای کنترل حالات روانی خود ممکن است باعث ایجاد اختلالات تغذیه ای در آنها شود که در این مقاله به بررسی رابطه اختلال پرخوری و سوء مصرف مواد خواهیم پرداخت.
افرادی که اختلال پرخوری (BED) را مورد بررسی و مطالعه قرار می دهند، به بحث در مورد اعتیاد به غذا نیز می پردازند. زیرا علت ها، رفتارهای مرتبط و عوارض جانبی اختلال پرخوری مانند اختلالات مصرف مواد است. مردان و زنانی که با اختلال پرخوری دست و پنجه نرم می کنند ممکن است به همان دلایلی که برخی افراد به سوء مصرف مواد مخدر یا الکل مبتلا شده اند پرخوری می کنند.
هنگامی که افراد موقع غذا خوردن پرخوری میکنند، افزایش سطح دوپامین ممکن است به طور موقت با احساس افسردگی و اضطراب مواجه شود. سایر اثرات عصبی شیمیایی غذا ممکن است منجر به احساس راحتی و ایمنی شود. زمانی که این اثرات، دیگر برای مقابله با بدتر شدن علائم اختلالات روانی کافی نباشد، افراد مبتلا به اختلال پرخوری ممکن است به سوء مصرف مواد مخدر یا الکل مبتلا شوند.
رابطه اختلال پرخوری و سوء مصرف مواد
درمان اختلال پرخوری بیشتر اوقات شامل درمان فردی و گروهی، گروه های حمایتی و مشاوره تغذیه است. این اقدامات درمانی مختلف به ارتباط فرد با غذا و همچنین علل عاطفی زمینه ای این اختلال می پردازد. برای پیشرفت بهتر در درمان، فرد مبتلا به اختلال پرخوری باید قادر به برقراری ارتباط با احساسات خود باشد و از عوامل محرک و رفتارهای مرتبط اطلاعات کافی داشته باشد. اثرات مهار کنندگی مواد این احتمال را افزایش می دهد که فردی که تحت درمان اختلال پرخوری قرار دارد، دوباره شروع به پرخوری کند.
تغییر احساسات با مصرف مواد مخدر باعث می شود فرد نتواند کار درمانی را در سطح احساسی به سرانجام برساند. سوء مصرف مواد همچنین ممکن است شناخت فرد را تغییر داده و مانع آگاهی از تفکر و رفتار شود. اغلب موادی که مورد سوء مصرف قرار می گیرد با داروهای روانپزشکی که برای درمان اختلال پرخوری تجویز می شوند نیز تداخل ایجاد می کند. این داروها شامل مهار کننده های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) و داروهایی مانند توپاماکس یا توپیرامات هستند.
اثرات سوء مصرف مواد بر علائم پرخوری
زیاده روی در مصرف هر دو (دارو و غذا)، اغلب احساسات منفی، از جمله افسردگی و اضطراب را به همراه خواهد داشت. ترک و عوارض پس از مصرف برای افرادی که دوره های پرخوری را با سوء مصرف مواد ترکیب می کنند، بسیار شدید است. افرادی که دچار اختلال پرخوری و اختلالات مصرف مواد هستند اغلب به دلیل انگ اجتماعی که به این اختلالات زده می شود احساس شرم می کنند. افراد ممکن است در چرخه بدتر شدن علاٸم گرفتار شوند زیرا به خوردن غذا یا مصرف مواد مخدر برای مقابله با این احساسات روی می آورند، اما بعد از پرخوری یا مصرف یک ماده مخدر احساس شرمندگی بیشتری می کنند.
در درمان، افراد می آموزند که رفتارهای مرتبط با اختلالات آنها، بازتابی از نقایص اخلاقی آنها نیست. با این وجود، قبل از اینکه فردی وارد دوران نقاهت شود، ممکن است پیام های اجتماعی را دریافت کند که این رفتارها او را به فردی بد تبدیل می کند. این امر ممکن است باعث شود که افراد برای غلبه بر احساس شرم و یا گناه، بعد از خوردن غذا یا پرخوری به مصرف مواد روی آورند و یاپس از مصرف مواد به پرخوری روی آورند.
پرخوری و اختلالات مصرف مواد ممکن است باعث ایجاد عوارض جانبی مختلفی از قبیل افزایش فشار خون و مشکلات گوارشی شود. این مشکلات برای افرادی که همزمان مبتلا به اختلال پرخوری و اختلالات مصرف مواد هستند، سریع تر و شدیدتر ایجاد می شود. اضافه شدن بیماری های مختلف باعث بدتر شدن علاٸم افسردگی و اضطراب همزمان شود و احتمال بروز رفتارهای خود تخریبی و اقدام به خودکشی را افزایش دهد، که در حال حاضر در افراد مبتلا به اختلال پرخوری و اختلالات مصرف مواد، افزایش یافته است.
اختلال پرخوری و مصرف الکل
اختلال پرخوری و مصرف الکل
افراد مبتلا به اختلال پرخوری ممکن است بیشتر از هر نوع اختلال مصرف مواد، مستعد اعتیاد به الکل باشند. برخلاف مواد مخدر، الکل نیز ممکن است جایگزین غذا یا مایعات شود. برخی از افراد مبتلا به اختلالات مصرف الکل، قسمت اعظم کالری خود را از طریق الکل دریافت می کنند و حتی دچار اختلالات تغذیه ای ثانویه می شوند زیرا سعی می کنند کالری مواد غذایی را به منظور تطبیق میزان الکل مصرفی خود محدود کنند.
افراد معمولاً در شرایط یکسان نوشیدنی و غذا می خورند. الکل علاوه بر اینکه موجب کاهش سیستم عصبی می شود، ممکن است باعث ایجاد عوارض جانبی جسمی و روانی مشابه با غذا شود، مانند احساس راحتی و ارتباط اجتماعی. به همین دلایل و برخی دلایل دیگر، افرادی که پرخوری می کنند ممکن است به طور طبیعی هم با خوردن غذا و نوشیدن الکل زیاد اقدام به پرخوری کنند.
مصرف زیاد الکل و پرخوری ممکن است پیامدهای منفی زیادی به همراه داشته باشد. افرادی که به میزان زیادی غذای پر کالری و الکل مصرف می کنند مستعد ابتلا به دیابت، فشار خون بالا و سایر بیماری های زمینه ای هستند. اثرات مهار کنندگی الکل ممکن است موجب تشدید پرخوری غذا شده و علائم اضطراب و افسردگی بین دوره های پرخوری در نوشیدن الکل و غذا را بدتر کند.
اختلال پرخوری و مصرف ماری جوانا
اختلال پرخوری و مصرف ماری جوانا
اگرچه اثرات ماری جوانا به طور قابل توجهی متفاوت است، بسیاری از افراد متوجه شده اند که مصرف ماری جوانا باعث تحریک تمایل به غذا و دوره های پرخوری می شود. برای بسیاری از افراد، این تاثیر نسبتاً بی خطر است، اما ممکن است عواقب جدی برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری داشته باشد. غالباً میزان کالری غذاهای مرتبط با هوس های ناشی از ماری جوانا بسیار زیاد است و مواد مغذی بسیار کمی دارد و این امر باعث می شود که پرخوری بسیار مهمتر شود.
مصرف ماری جوانا به دو طریق باعث پرخوری خواهد شد: ایجاد تمایل به غذا و ایجاد علائم اضطراب. اختلال پرخوری و مصرف ماری جوانا ممکن است باعث ایجاد تغییراتی در سطح هورمون ها و عملکرد مغز شود که منجر به تغییرات طولانی مدت اشتها خواهد شد. این امر ممکن است منجر به دوره های مکرر پرخوری و در نتیجه افزایش وزن شود.
اختلال پرخوری و مصرف محرک ها
افراد مبتلا به اختلالات تغذیه ای اغلب به منظور کنترل اشتهای خود و افزایش متابولیسم به مصرف مواد محرک روی می آورند. افرادی که به طور همزمان اختلال پرخوری و اختلال مصرف محرک ها را تجربه می کنند، ممکن است سعی کنند به منظور مقابله با اثرات آن به مصرف محرک ها روی آورند و باعث ایجاد چرخه ای از پرخوری و پاکسازی شوند.
اگرچه هر محرکی ممکن است اشتها را کاهش داده و باعث ایجاد احساس توانمندی در فرد شود، اما این اثرات مشکلاتی را به همراه خواهد داشت. حتی افرادی که وابستگی به محرک ها در آنها ایجاد نشده است، دوره های بین مصرف معمولاً با بیقراری (دیسفوری) تشخیص داده می شود. افرادی که دارای اختلالات خلقی یا علائم افسردگی هستند معمولاً در واکنش به مصرف محرک های مزمن، علاٸم شدیدتری از افسردگی را تجربه می کنند. مصرف طولانی مدت محرک ها ممکن است به ویژه برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری که معمولاً پس از دوره های پرخوری از علائم افسردگی رنج می برند، جدی باشد.
مصرف محرک ها همچنین باعث تشدید علائم اضطراب می شود و ممکن است باعث تحریک رفتارهای گستاخانه و مهار نشده شود. در صورت ترکیب رفتارهای تکانشی با افسردگی ممکن است موجب خود تخریبی شود که شامل افکار خودکشی است.
رابطه اختلال پرخوری و سوء مصرف مواد
اختلال پرخوری ممکن است در هر مرحله ای از زندگی فرد ایجاد شود، به عنوان بیماری ثانویه اختلال مصرف مواد. بسیاری از مواد مخدر، موجب کاهش کنترل تکانش می شوند و ممکن است باعث بروز پرخوری شوند. در افراد آسیب پذیر، این موارد هر یک به طور جداگانه ممکن است مزمن شده و به اختلال پرخوری تبدیل شوند.
اگرچه سوء مصرف مواد در افراد مبتلا به پرخوری به منظور افزایش اثرات عصبی شیمیایی خوردن غذا شایع تر است، اما عکس این قضیه نیز صادق است. ممکن است افراد عوارض جانبی خوردن غذا را بر خطرات ناشی از سوء مصرف مواد ترجیح دهند. به عنوان مثال، کسی که با اختلال مصرف الکل دست و پنجه نرم میکند ممکن است شروع به کاهش میزان الکل مصرفی خود کند و غذا را جایگزین الکل کند. افرادی که سابقه وابستگی به الکل دارند اغلب غذاهایی که حاوی قند بالا را ترجیح می دهند و ممکن است هنگامی که الکل کمتر مصرف می کنند، شروع به پرخوری با شیرینی یا بستنی کنند.
رابطه اختلال پرخوری و سوء مصرف مواد
درمان اختلال پرخوری و اختلالات همزمان مصرف مواد
برای افرادی که به طور همزمان با اختلالات مصرف مواد و اختلالات روانی دست و پنجه نرم می کنند، درمان همزمان این دو اختلال بسیار مهم است، اما ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری و اختلال همزمان اعتیاد ضروری تر باشد. درمان یکپارچه، شامل هماهنگی خدمات جداگانه تحت یک برنامه درمان واحد است. همه اقدامات توسط یک سازمان ارائه می شود، اما هر پزشک بالینی که با یکدیگر هماهنگ هستند و ارتباط برقرار کنند، می توانند به طور موثر فردی را که با اختلالات همزمان دست و پنجه نرم می کند درمان کند.
افراد مبتلا به اختلال پرخوری اغلب علاوه بر درمان، گروه های حمایتی و اصلاح رفتار، به درمان پزشکی و مشاوره تغذیه نیز نیاز دارند. هنگامی که این افراد در حال بهبودی از اختلال پرخوری و اختلال مصرف مواد هستند، بسیار مهم است که تمام متخصصان درمان از پیامدهای پزشکی و احتمال هرگونه عود مجدد سوء مصرف یا مصرف مواد آگاه باشند.
ترکیبی از درمان فردی و گروهی معمولاً برای افرادی که دارای اختلالات همزمان هستند، بهترین گزینه است. فرایندهای گروهی به تسهیل بینش های منحصر به فرد کمک خواهد کرد، در حالی که درمان فردی به افراد این امکان را خواهد داد تا موضوعاتی را که ممکن است برای محیط گروهی بسیار حساس یا بیش از حد صمیمانه باشند، کشف کنند. مشاوره گروهی و فردی به درمان هر دو اختلال کمک خواهد کرد.
سه روش مختلف درمانی وجود دارد که برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری موثر واقع خواهد شد:
درمان شناختی رفتاری (CBT)
روان درمانی بین فردی (IPT)
رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT)
اگرچه این سه روش درمانی به طور موثری اختلالات پرخوری و مصرف مواد را درمان می کند، تحقیقات مختلف نشان می دهد که رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) می تواند به ویژه برای افرادی که دارای اختلالات همزمان هستند موثر واقع شود زیرا بر استراتژی های کلی در بهبود تنظیمات احساسی و مهارت های مقابله ای متمرکز است. رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) همچنین با آموزش نحوه پذیرش افکار و احساسات بدون واکنش به شیوه های خود تخریبی، به افراد کمک می کند تا از احساس شرم رهایی یابند.
سخن پایانی
در این مقاله به بررسی رابطه اختلال پرخوری و سوء مصرف مواد پرداختیم. برای افراد مبتلا به اختلال پرخوری و اختلال همزمان اعتیاد به مواد مخدر یا الکل، دانستن اینکه برای دریافت مراقبت های پزشکی مناسب به کجا مراجعه کنند ممکن است چالش برانگیز باشد. خوشبختانه، بسیاری از برنامه ها در حال حاضر درمان یکپارچه و همزمان را برای افراد مبتلا به تشخیص دوگانه ارائه می دهند. کلینیک ترک اعتیاد طلوع، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران نیز با امکاناتی که در اختیار دارد درمان اختلال اعتیاد و سایر اختلالات روانی همزمان را ارائه می دهد. برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد اینکه چگونه این خدمات تخصصی به شما در بهبودی کمک خواهند کرد، با مشاورین کلینیک ترک اعتیاد طلوع تماس بگیرید.
