کلینیک ترک اعتیاد طلوع، مرکز ترک اعتیاد طلوع: اختلال بیش فعالی – کم توجهی (ADHD)، یکی از شایع ترین اختلالات روانی است که بیشتر در نوجوانان دیده می شود و در عملکرد روزانه آنها در خانه، مدرسه، محل کار و موقعیت های اجتماعی اختلال ایجاد می کند و شناخت و درمان به موقع آن بسیار با اهمیت است به همین جهت در این مقاله به اختلال بیش فعالی – کم توجهی چیست؟ خواهیم پرداخت.
اختلال بیش فعالی – کم توجهی چیست؟
اختلال بیش فعالی – کم توجهی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات روانی مختص نوجوانان است که میزان شیوع آن در کودکان، بین 5 تا 11 درصد متغیر است. اگرچه تصور می شود که بیشتر در کودکان ایجاد می شود، ADHD در بزرگسالان نیز دیده می شود. این اختلال در کودکان و بزرگسالان متفاوت است.
اغلب افراد، حتی کسانی که به ADHD مبتلا نیستند، گاهی اوقات تا حدودی رفتارهای بی توجهی از آنها سر می زند. با این وجود، بی توجهی و رفتار تکانشی در افراد مبتلا به ADHD شدیدتر است. این رفتار معمولاً بیشتر اتفاق می افتد و در عملکرد روزانه فرد در خانه، مدرسه، محل کار و موقعیت های اجتماعی اختلال ایجاد می کند. اختلال بیش فعالی – کم توجهی (ADHD) در مقایسه با اختلال کم توجهی بدون بیش فعالی تصور غلط رایجی که وجود دارد این است که در صورتی که فرد بیش فعال نباشد، نمی تواند ADHD داشته باشد. با این وجود، ممکن است فرد مبتلا به ADHD یا اختلال کم توجهی (ADD) باشد، حتی اگر صدای بلند و رفتار تکانشی نداشته باشد و یا بسیار فعال نباشد.
اختلال کم توجهی (ADD)، یک نوع ADHD است که شامل فعالیت مداوم و وول خوردن نیست، اما این یک تفاوت مبهم است. در دهه 90، پزشکان به طور کلی بر این مسئله توافق داشتند که همه انواع اختلال نقص توجه را می توان اختلال بیش فعالی – کم توجهی نامید، حتی اگر فرد بیش فعال نباشد.
علائم و نشانه های اختلال بیش فعالی
هنگامی که فردی در تمرکز روی یک کار با مشکل مواجه می شود، نمی تواند بدون حرکت و آرام یکجا بنشیند، همیشه مشغول است و یا به ندرت کارهایی را که شروع می کند تکمیل می کند، این ممکن است نشانه ای از ADHD باشد. عوامل خارجی دیگری نیز وجود دارند که ممکن است باعث بی توجهی فرد شوند، مانند داروها و یا بیش فعالی که ممکن است ناشی از مصرف یک نوشیدنی انرژی زا باشد. با این وجود، اگر فرد علائمی را مشاهده می کند که بر زندگی روزمره او تاثیر می گذارد، باید برای ADHD آزمایش شود.
علائم زیادی وجود دارد که نشان دهنده ADHD است، با این وجود، نوع علائم بستگی به یکی از سه نوع ADHD دارد و هر فردی ممکن است این علائم را تجربه کند.
اختلال بیش فعالی – کم توجهی
انواع اختلال ADHD
اختلال بیش فعالی – کم توجهی، به سه گروه اصلی تقسیم می شود که شامل بی توجهی، بیش فعالی – تکانشی و ترکیبی از این دو است.
اختلال بی توجهی
افرادی که دارای ADHD از نوع بی توجهی هستند، در توجه یا تمرکز روی یک کار با مشکل مواجه می شوند.
آنها به راحتی حواسشان پرت می شود اما در مورد تکانشگری یا بیش فعالی مشکل چندانی ندارند. گاهی اوقات، به طور غیر رسمی، ADD نامیده می شود. کودکان مبتلا به این نوع ADHD ممکن است تشخیص داده نشوند زیرا ممکن است کلاس درس را به هم نریزند و اختلال ایجاد نکنند. آنها ممکن است خجالتی به نظر برسند و بیشتر اوقات در رویا و خیال به سر می برند. این افراد ممکن است مشکلات رفتاری قابل توجهی نداشته باشند. اما مشکلات توجه ممکن است آنها را با چالش های زیادی مواجه کند که برخی از علائم بی توجهی عبارتند از:
به راحتی با یک منظره و صدا حواسشان پرت می شود
اشتباهاتی را از روی بی دقتی انجام می دهند
قادر به پیروی دقیق از دستورالعمل ها نیستند
وظایف خود را به طور کامل انجام نمی دهند
دچار فراموشی می شوند
به جزئیات توجه نمی کنند
بیش فعالی – تکانشی
معمولاً درصد تشخیص ابتلای کودکان به ADHD بیش فعالی نسبت به بزرگسالان بیشتر است.
کودکانی که دارای این نوع از ADHD هستند علائم بیش فعالی دارند و احساس می کنند که به حرکت مداوم نیاز دارند. بیمار مبتلا به ADHD بیش فعالی ممکن است با کنترل ضربه مواجه شود. معمولاً این افراد با بی توجهی مشکل خاصی ندارند. تشخیص علائم این نوع ADHD آسان تر است زیرا ممکن است کودک در کلاس نشسته و رفتار خود را تحت کنترل قرار دهد و برخی از علائم و رفتارهای بیش فعالی – تکانشی عبارتند از:
بی حوصلگی
دویدن، پریدن یا بالا رفتن
ناتوانی در یکجا نشستن
سرک کشیدن در فضای شخصی دیگران
بی قراری (در بین بزرگسالان شایع است)
صحبت بیش از حد در زمان های نامناسب
اختلال بیش فعالی – کم توجهی
اختلال بیش فعالی و کم توجهی ترکیبی
اگر ADHD ترکیبی در فردی تشخیص داده شود، علائم آن منحصراً در دسته های بی توجهی بدون بیش وفعالی و یا بیش فعالی – تکانشی قرار نمی گیرد. ترکیبی از علائم هر دو نوع در این افراد نشان داده می شود. موسسه ملی سلامت روان بیان می کند که در اکثر کودکان، ابتلا به ADHD ترکیبی تشخیص داده می شود، اگرچه یکی از شایع ترین علاٸم در کودکان پیش دبستانی بیش فعالی است.
علت اختلال بیش فعالی و کم توجهی
اختلال ADHD علت مشخصی ندارد، اما عوامل متعددی وجود دارد که مرتبط با این اختلال است. محققان بر این باورند که برخی از این عوامل ممکن است منجر به اختلال ADHD شوند، از جمله ژنتیک، عدم تعادل شیمیایی در مغز، تغذیه نامناسب و آسیب مغزی. اگرچه شایع شده است که ممکن است یک عامل باشد، اما قند باعث ایجاد اختلال ADHD نمی شود. این وضعیت همچنین با محیط بد مدرسه، آلرژی غذایی یا تماشای زیاد تلویزیون ارتباطی ندارد. اگر چه اختلال ADHD قابل پیشگیری یا درمان نیست، اما اگر سریع تشخیص داده شود، ممکن است با یک برنامه درمانی و آموزشی مناسب بتوان علائم بیمار را تحت کنترل قرار داد.
تشخیص اختلال بیش فعالی و کم توجهی
افرادی که مبتلا به ADHD هستند، به طور مداوم علائم بی توجهی و بیش فعالی – تکانشی را نشان می دهند که عملکرد یا تکامل آنها را دچار اختلال می کند. پزشک فرد قبل از ارجاع دادن بیمار به متخصص بهداشت روانی، تست های ADHD جسمانی را انجام می دهد تا از هرگونه احتمالات جسمانی دیگر جلوگیری کند.
راهنمای آماری تشخیصی بیان می کند که تشخیص هر یک از انواع ADHD شرایط خاص خود را دارد. فرد باید دارای حداقل شش علامتی باشد که مربوط به این اختلال است. این یک عامل بزرگ در تشخیص علت انواع اختلال ADHD است.
اختلال بیش فعالی – کم توجهی در کودکان
اختلال بیش فعالی – کم توجهی در کودکان
از آنجا که رشد ذهنی کودکان تکمیل نشده است و مکانیسم های مقابله ای آنها قابل مقایسه با افراد بزرگسال نیست، تاثیری که از اختلالات روانی دریافت می کنند بسیار متفاوت است.
برای کودکان مبتلا به ADHD، تمرکز بر تکالیف مدرسه یا کارهای دیگر کمی دشوار است و ممکن است غالباً به خیال پردازی مشغول شوند، در صورتی که تصور می شود فعالیت های دیگری انجام می دهند. برخی از کودکان مبتلا به ADHD رفتارهای مخربی دارند و به طور کلی نافرمان هستند و در کنار آمدن با دیگران مشکل دارند. کودکانی که با بیش فعالی و تکانشگری دست و پنجه نرم می کنند بیشتر از افراد بزرگسال چالش های رفتاری را تجربه می کنند.
به طور کلی، هر سال حدوداً 5 تا 11 درصد از کودکان و نوجوانان به ADHD مبتلا می شوند. برای کودکان و نوجوانان مبتلا به ADHD ممکن است به منظور کمک به انطباق محیط کلاس و روش های آزمایش با سبک های یادگیری دانش آموزان امکانات رفاهی خاصی در نظر گرفته شود.
اختلال بیش فعالی – کم توجهی در بزرگسالان
بسیاری از افراد بزرگسالی که با ADHD دست و پنجه نرم می کنند، متوجه نمی شوند که مبتلا به این اختلال هستند. برای تشخیص این نوع اختلال، بسیار مهم است که متخصصان پزشکی یک ارزیابی جامع از جمله بررسی علائم گذشته و فعلی و یک معاینه پزشکی انجام دهند. افراد بزرگسال مبتلا به ADHD معمولاً با دارو، روان درمانی یا ترکیبی از این دو تحت درمان قرار می گیرند. راهکار های کنترل رفتار و مشارکت اعضای نزدیک خانواده نیز ممکن است مفید واقع شود.
هنگامی که کودک مبتلا به ADHD می شود، در بیشتر موارد این اختلال تا بزرگسالی ادامه می یابد. علائم این نوع اختلال ممکن است در سنین بالاتر متفاوت تر باشد. به عنوان مثال، در افراد بزرگسال، بیش فعالی ممکن است به صورت بیقراری شدید نشان داده شود، همیشه مشغول باشند یا دیگران را با رفتار خود خسته کنند.
سخن پایانی
در این مقاله به بررسی اختلال بیش فعالی – کم توجهی پرداختیم اما نکته ای که باید به آن توجه داشته باشید این است که بسیاری از بیماران مبتلا به اختلال بیش فعالی – کم توجهی برای کنترل علائم خود به مصرف مواد اعتیاد آور روی می آورند که تنها راه درمان و مقابله با عوارض آن درمان و ترک همزمان تحت نظر روانپزشک متخصص ترک اعتیاد و تیم روانشناسی در کلینیک ترک اعتیاد طلوع، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران می باشد که کلیه خدمات مرکز ترک اعتیاد طلوع همراه پرستاری شبانه روزی انجام می گیرد تا بیماران این امکان را داشته باشند بدون تجربه هیچگونه مشکل به درمان خود ادامه دهند.
