اختلال پرخوری عصبی چیست؟

کلینیک ترک اعتیاد طلوع، مرکز ترک اعتیاد طلوع: اختلال پرخوری عصبی با چرخه تکراری رفتارهای پرخوری اجباری و پاکسازی جبرانی تشخیص داده می شود. پرخوری زمانی اتفاق می افتد که مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی مصرف می شود، که ممکن است مدت زیادی پس از سیر شدن فرد باشد.

اختلالات تغذیه ای صدها سالها پیش وجود داشته و در سراسر جهان به اثبات رسیده است. شواهد زمانی نشان می دهد که اختلالات تغذیه ای از قرن اول وجود داشته است. اختلالات تغذیه ای با ارتباط غیر عادی و زیان آور با غذا، عادت بد غذایی و نگرانی قابل توجه نسبت به وزن، شکل و ظاهر فرد تشخیص داده می شود. مصرف غذا ممکن است از مقادیر کم تا پرس های زیاد  متغیر باشد و بر بسیاری از جنبه های زندگی فرد تاثیر منفی بگذارد.

اختلالات تغذیه ای ممکن است در هر دوره ای از زندگی ایجاد شود، اما این اختلالات اغلب در دوران نوجوانی یا اوایل بزرگسالی روی می دهد. اختلالات تغذیه ای قابل درمان است، اما ممکن است تأثیرات قابل توجهی داشته باشد و در صورت نادیده گرفته شدن یا عدم درمان منجر به مرگ خواهد شد. پرخوری عصبی، یکی از شایع ترین اختلالات تغذیه ای است. پرخوری عصبی یک بیماری ناتوان کننده است که در صورت عدم رسیدگی و درمان بدتر خواهد شد.

پرخوری عصبی چیست؟

پرخوری عصبی با چرخه تکراری رفتارهای پرخوری اجباری و پاکسازی جبرانی تشخیص داده می شود. پرخوری زمانی روی می دهد که مقدار زیادی غذا در مدت زمان کوتاهی مصرف می شود، که ممکن است مدت زیادی پس از سیر شدن فرد روی دهد. سوء مصرف بی رویه اغلب با غذاهای ناسالم و پرکالری اتفاق می افتد و منجر به ایجاد احساس شرم و ناراحتی می شود.

پس از سر و صدا، افراد ممکن است با تلاش برای لغو آنچه که خورده اند، به طور ناگهانی به دنبال کاهش احساس بی احترامی و ناراحتی باشند. افراد مبتلا به اختلال رفتارهای تکراری متمرکز بدن ممکن است چنین کارهایی را به منظور پاکسازی انجام دهند:

روزه گرفتن

ورزش بیش از حد

به زور استفراغ کردن

استفاده از دارو های ملین، تنقیه یا ادرار آور

افراد اغلب پاکسازی را نوعی تنبیه برای دریافت کالری بیش از حد می دانند و آنها ممکن است برای جلوگیری از افزایش وزن، اقدام به انجام هر گونه رفتاری کنند. از سویی دیگر، اکثر افراد مبتلا به پرخوری دارای وزن طبیعی و شاخص توده بدن هستند. برخلاف بی اشتهایی، پرخوری عصبی لزوماً باعث کاهش قابل توجه وزن نمی شود و همین امر باعث می شود تشخیص این اختلال چالش انگیز شود. رفتارهای جبران کننده پرخوری معمولاً مخفیانه انجام می شود و منجر به احساس حقارت می شود. این پنهان کاری همچنین تشخیص این اختلال را به طور فزاینده ای دشوار خواهد کرد.

اختلال پرخوری عصبی

انواع اختلال پرخوری عصبی

پرخوری عصبی ناشی از درک ناقص، نارضایتی شدید و وسواس مداوم بر وزن، شکل ظاهر یا سایز بدن است. افراد بین تعهد و تمایل به کاهش وزن و اجبار طاقت فرسا برای خوردن بیش از حد دست و پنجه نرم می کنند، که ممکن است این چرخه معیوب را طولانی تر کند. اگرچه اکثر مردم پرخوری عصبی را با پاکسازی مرتبط می دانند، اما همیشه اینطور نیست. انواع مختلف پرخوری شامل نوع پاکسازی کننده، نوع غیر پاکسازی کننده و پرخوری ورزشی است.

پرخوری نوع پاکسازی کننده

نوع پاکسازی کننده پرخوری رایج ترین نوع این اختلال است و شامل استفراغ عمدی و سوء مصرف قرص های رژیمی، ملین ها، ادرارآور ها یا تنقیه است. فرد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب سعی می کند به منظور کنترل وزن، عمل پاکسازی را از طریق تنقیه انجام دهد و انگشت خود را به دهان ببرد تا استفراغ کند. فرد مبتلا به پرخوری عصبی ممکن است مقدار زیادی داروی ملین و ادرارآور استفاده کند، با این تصور که آنها قبل از جذب غذا، مواد غذایی که خورده اند را دفع می کنند. این تصور اشتباه است، زیرا کالری ها و مواد مغذی قبل از اینکه دفع شوند، جذب و پردازش می شوند.

پرخوری نوع غیر پاکسازی

پرخوری نوع غیر پاکسازی کننده شامل ورزش شدید یا امتناع از خوردن غذا است، اما شامل استفراغ عمدی نمی شود. این روش ها برای جلوگیری از افزایش احتمالی وزن پس از یک دوره پرخوری استفاده می شود.

ورزش پرخوری

ورزش پرخوری زمانی به عنوان یکی از زیرمجموعه های پرخوری عصبی طبقه بندی می شد. با این وجود این نوع پرخوری دیگر به این ترتیب طبقه بندی نمی شود. ورزش پرخوری شامل ورزش بیش از حد با هدف از بین بردن چربی و کالری دریافت شده است.

پرخوری عصبی را می توان به عنوان نوعی اختلال بدشکلی بدن طبقه بندی کرد و یا به عنوان نوعی اضطراب با رفتارهای وسواسی جبری مرتبط دانست. فرد مبتلا به پرخوری عصبی بیش از حد نگران وزن خود است و اغلب ورزش را بر هر چیز دیگری در زندگی خود ترجیح می دهد. آنها دائما نگران هستند و در صورتی که نتوانند یک جلسه تمرین کنند احساس شرم می کنند. آنها همچنین ممکن است با این تلقین که بیش از حد ورزش می کنند، تحریک شوند.

علائم پرخوری عصبی

علائم پرخوری عصبی

پرخوری عصبی، تاثیر جسمی زیاد و قابل توجهی بر روی سیستم های مختلف بدن خواهد گذاشت. شدت علائم جسمی و تأثیر بر سیستم های بدن با شدت کلی این اختلال ارتباط تنگاتنگی دارد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب دچار اختلال در عملکرد دستگاه گوارش می شوند، از جمله:

آسیب رسیدن به مینای دندان

حرکات غیر طبیعی روده

سوزش معده

رفلکس معده

یبوست

دل درد

اسهال

نفخ

پرخوری عصبی بر مو، پوست و ناخن ها نیز تأثیر می گذارد. استفراغ عمدی ممکن است باعث ایجاد پینه روی بند انگشتان شود، این اتفاق زمانی روی می دهد که انگشتان در هنگام تحریک برای استفراغ عمدی، با دندان های آسیاب برخورد می کنند. آسیب به بند انگشتان در سال های اخیر از علائم رایج پرخوری عصبی نبوده است، زیرا افراد امروزه معمولاً از اشیاء به جای انگشتان خود برای استفراغ عمدی استفاده می کنند.

نازک شدن و ریزش مو زمانی اتفاق می افتد که فرد تغذیه مناسب برای حفظ و رشد سالم موها را نداشته باشد. این علامت پرخوری عصبی ممکن است ناشی از استرس طولانی مدت عاطفی و جسمی باشد. موها ممکن است در اثر کم آبی دچار خشکی شده و مجعد شوند زیرا بدن آب کافی برای مرطوب نگه داشتن موها را ندارد.

علائم رفتاری پرخوری عصبی

شرم و گناه، به همراه عزت نفس پایین، عدم اعتماد به نفس و تمایل به انتقاد از نقص های درک شده، نشانه های اصلی پرخوری عصبی است. افراد مبتلا به پرخوری عصبی نسبت به ظاهر بدنی و شکل بدن خود دیدگاه ثابت و ناقصی دارند. مشغله فکری مداوم در مورد غذا، رژیم غذایی و یا ظاهر فرد نیز ممکن است نشان دهنده پرخوری عصبی باشد. چرخه پرخوری و پاکسازی ممکن است به عنوان یک مکانیسم مقابله ای منفی برای کاهش استرس، اضطراب و افسردگی مورد استفاده قرار گیرد. انزوای اجتماعی و سایر رفتارها در هنگام غذا نیز می تواند نشان دهنده پرخوری باشد.

افراد مبتلا به پرخوری عصبی اغلب در مدت زمان کوتاهی مقدار زیادی غذا مصرف می کنند و تلاش می‌کنند تا خود را برای مدت کوتاهی پس از آن توجیه کنند و بتوانند رفتارهای جبرانی خود را انجام دهند. الگوی مداوم دست کشیدن و رفتن به دستشویی بلافاصله بعد از غذا نیز نشان دهنده اختلال پرخوری عصبی است. غذا خوردن به تنهایی، پنهان کردن شیرینی و تنقلات، یا مصرف زیاد مایعات پس از خوردن غذا نیز از نشانه شروع رفتارهای پاکسازی است.

اثرات طولانی مدت پرخوری عصبی

پرخوری عصبی ممکن است منجر به بروز عوارض جانبی کوتاه مدت و بلند مدت شود.

پیامدهای طولانی مدت، هم سلامت جسمی و هم سلامت روانی فرد را تحت تأثیر قرار خواهد داد و نباید آنها را دست کم گرفت و یا ناچیز پنداشت. بسیاری از عوارض کوتاه مدت پرخوری مانند آمنوره، کم آبی بدن و کرم خوردگی دندان، معمولاً با دریافت مراقبت های پزشکی مناسب از بین می روند. با این وجود، یک دوره طولانی تغذیه نامناسب ممکن است عوارض طولانی مدتی به همراه داشته باشد، که شدت کلی آن بستگی به مدت زمان و شدت اختلال دارد. دیابت ممکن است یکی از اثرات طولانی مدت پرخوری عصبی باشد، زیرا افراد اغلب تمایل به خوردن غذاهایی با قند و چربی بالا دارند. علیرغم پاکسازی، مقدار زیادی قند در جریان خون باقی می ماند، بنابراین باعث شروع دیابت می شود.

پرخوری عصبی همچنین ممکن است باعث کاهش تراکم استخوان در افراد شود. تضعیف استخوان زمانی رخ می دهند که فرد به اندازه کافی ویتامین D، فسفر یا کلسیم دریافت نکند. کاهش تراکم استخوان منجر به پوکی استخوان خواهد شد، وضعیتی برگشت ناپذیر که در آن استخوان ها شکننده و ضعیف می شوند. اختلال در عملکرد کلیه یکی دیگر از اثرات طولانی مدت پرخوری عصبی است، زیرا تغذیه نامناسب باعث ایجاد اختلال در عملکرد صحیح کلیه ها می شود. در صورت عملکرد نادرست کلیه ها، سموم قادر نخواهند بود بدن را به طور موثری ترک کنند و حساسیت به عفونت یا نارسایی کلیه را افزایش می دهند.

پرخوری عصبی همچنین عوارض بلند مدتی بر روی تخمدان ها خواهد گذاشت، بنابراین بر روی باروری زنان نیز تأثیر منفی می گذارد. قاعدگی زمانی متوقف می شود که بدن مواد مغذی مورد نیاز خود را دریافت نکند و برای جان سالم به در بردن به تکاپو افتد. هنگامی که این اتفاق می افتد، هیچ تضمینی وجود ندارد که قاعدگی دوباره رخ دهد.

علت پرخوری عصبی

علت پرخوری عصبی

مانند بسیاری از اختلالات روانشناختی، اعتقاد بر این است که پرخوری عصبی چند بعدی است و تسریع در روند این اختلال توسط عوامل متعددی صورت می پذیرد از جمله:

سوء مصرف مواد

اشتغال در مشاغل خاص

شرکت در ورزش های خاص

عوامل بیولوژیکی، عدم تعادل شیمیایی، وراثت یا بلوغ زودرس

عوامل اجتماعی و محیطی، مانند سابقه آسیب روحی، سوء استفاده یا سابقه سوء تغذیه

نگرانی های احساسی و روانی مانند اضطراب، افسردگی، تصویر بدنی ناخوشایند از خود و احساس بی ارزش بودن

تشخیص بولیمیا

برای تشخیص پرخوری عصبی، پزشک معمولاً یک معاینه جسمی انجام می دهد و توصیه به انجام آزمایشاتی از قبیل پانل خون، آزمایش ادرار و الکتروکاردیوگرام می کند. الکترولیت ها یا مواد معدنی موجود در جریان خون، برای حفظ ریتم منظم قلب، پیوسته کار می کنند و به عضلات در پمپاژ خون به سمت قلب کمک می کنند. وقتی این مواد شیمیایی تحلیل می روند، عملکرد قلب و کلیه دچار اختلال می شود و ممکن است منجر به ایست قلبی و مرگ ناگهانی شود. با توجه به این واقعیت، آزمایش خون نه تنها برای تشخیص توصیه می شود، بلکه در ارزیابی و نظارت بر سطح الکترولیت ها نیز بسیار مهم است.

پزشک همچنین ممکن است به انجام آزمایشات بیشتر به منظور رد علل جسمی یا پزشکی، تغییرات وزن و تأیید عدم وجود سایر عوارض توصیه کند. یک پزشک ممکن است عادت های غذایی، شاخص های فیزیکی و تلاش های فرد جهت کاهش وزن را مورد ارزیابی قرار دهد و همچنین بیمار را برای ارزیابی روانی به روانپزشک ارجاع دهد. برای تشخیص بولیمیا، فرد باید تمام معیارهای موجود در کتاب راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی ویرایش پنجم را داشته باشد. حداقل یک بار در هفته و به مدت سه ماه، فرد باید دچار پرخوری شود و از رفتارهای نامناسب به منظور جلوگیری از افزایش وزن استفاده کند. علاوه بر این، وزن و شکل ظاهر فرد باید تأثیر بسزایی در نحوه خودآگاهی فرد داشته باشد.

پرخوری عصبی

عوامل خطر پرخوری عصبی

عوامل خطر متعددی در ابتلا فرد به پرخوری عصبی نقش ایفا می کنند که عبارتند از:

زنان بیشتر در معرض خطر ابتلا به این اختلال هستند

تشخیص اختلال روانی یا سایر مشکلات عاطفی

داشتن خویشاوند درجه یک که مبتلا به اختلال تغذیه ای و یا اختلال روانی باشد

تحریف های شناختی و کسانی که به دنبال رعایت هنجارهای اجتماعی هستند

اضطراب، انعطاف ناپذیری و تمایل به کمال گرایی

قلدری و تمسخر، مخصوصاً نسبت به وزن شخص

گزینه های درمانی پرخوری عصبی

درمان پرخوری شامل روان درمانی، داروهای روانگردان و مشاوره تغذیه است. درمانگران مختلف از این روش های درمانی استفاده می کنند و ریشه این اختلال را در اختلال تغذیه ای اولیه می یابند. روان درمانی می تواند به صورت فردی، خانوادگی یا گروهی انجام شود. درمان های رفتاری و شناختی هر دو برای کمک به افراد در تغییر افکار و الگوهای رفتاری، مورد استفاده قرار می گیرند. داروهای روانگردان، به ویژه داروهای کاهش دهنده فعالیت سیستم عصبی، همراه با روان درمانی و مشاوره تغذیه ای به منظور آموزش افراد در مورد عادات غذایی سالم و تغذیه مناسب مورد استفاده قرار می گیرد.

سایر درمان های جایگزین می تواند شامل موارد زیر باشد:

یوگا

هیپنوتیزم درمانی

تایچی (ورزش چینی)

چیگونگ ( تمرینی برای ترتیب حرکت، تنفس و آگاهی)

سن، نژاد و فرهنگ. دوره درمان اختلالات تغذیه ای راه طولانی را طی کرده است. در صورت عدم درمان و یا درمان نادرست، منجر به مرگ فرد خواهد شد.

سخن پایانی

اگر شما و یا یکی از عزیزانتان به طور همزمان با اختلال تغذیه ای و اختلال مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنید، ممکن است به درمان اعتیاد نیاز داشته باشید. به همین جهت بهتر است با مشاورین کلینیک ترک اعتیاد طلوع، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران تماس بگیرید تا در مورد نحوه درمان اعتیاد، روش های کنترل، افزایش اعتماد به نفس و داشتن زندگی سالم اطلاعات بیشتری کسب کنید.