کلینیک ترک اعتیاد طلوع، مرکز ترک اعتیاد طلوع: درمان اختلال شخصیت مرزی (BPD) و سوء مصرف مواد مخدر باید به طور همزمان صورت پذیرد. نیمی از افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با اختلالات مصرف مواد دست و پنجه نرم می کنند، که همین امر باعث افزایش احتمال بروز رفتارهای خود تخریبی، آسیب رساندن به خود یا اقدام به خودکشی در آنها می شود. خوشبختانه باید بگوییم درمان های موثری برای هر دو اختلال در دسترس می باشد که در این مقاله علاوه بر بررسی آنها به بررسی رابطه اختلال شخصیت مرزی و سوء مصرف مواد خواهیم پرداخت.
اثرات سوء مصرف مواد بر علائم اختلال شخصیت مرزی
علائم اختلال شخصیت مرزی، که به عنوان ویژگی های این اختلال نیز شناخته می شود، شامل موارد زیر است:
تغییرات سریع خلق و خوی با دوره هایی از بیقراری، خشم یا تجزیه گذرا
واکنش پذیری شدید احساسی، به ویژه نسبت به ترک واقعی یا فرضی
رفتارهای مخرب و خطرناک، از جمله خودآزاری و اقدام به خودکشی
مشکلات بین فردی، از جمله الگوی روابط شدید و ناپایدار
احساس خودپنداری ناپایدار
احساس پوچی مزمن
اختلال شخصیت مرزی در درجه اول اختلال تنظیم هیجانی است. افراد مبتلا به این اختلال اغلب واکنش های احساسی شدید و دردناکی را تجربه می کنند که نمی توانند احساسات خود را کاهش داده یا کنترل کنند. یکی از دلایلی که خود آزاری را به عنوان یکی از ویژگی های مشترک اختلال شخصیت مرزی محسوب می کنند این است که درد جسمی می تواند به عنوان یک عامل حواس پرتی از یک احساس دردهای شدید عاطفی عمل کند. مصرف مواد در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی به عنوان روشی جایگزین عمل می کند تا فرد را از این حالات عاطفی ناراحت کننده نجات دهد.
متاسفانه، باید بگوییم که این تسکین به طور موقتی است. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی معمولا در کنترل انگیزه های خود تخریبی با مشکل مواجه می شوند و سوء مصرف مواد فقط باعث تشدید افسارگسیختگی می شود. این امر ممکن است منجر به مشکلات متعددی از جمله بحران های احساسی و اقدامات عمدی خودآزاری شود. در حال حاضر، احتمال اینکه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی اقدام به خودکشی کنند زیاد است و سوء مصرف مواد نیز این احتمال را افزایش می دهد. با پیشرفت اعتیاد در افرادی که مبتلا به اختلال شخصیت مرزی هستند، احساس خودپنداری ناپایدار در حال حاضر کاهش می یابد. اثرات ناپایدار کننده سوء مصرف مواد بر روابط، اغلب منجر به درگیری بین افراد خواهد شد که برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بسیار ناراحت کننده است.
رابطه اختلال شخصیت مرزی و سوء مصرف مواد
سوء مصرف مواد به تنهایی نمی تواند باعث ایجاد اختلال شخصیت مرزی شود، اما به تشدید علائم این اختلال کم کرده و پیشرفت آن را سریعتر می کند. این امر به ویژه هنگامی که فرد در دوران نوجوانی (دوره اولیه ای که در آن اختلال شخصیت مرزی ظاهر می شود) به سوء مصرف مواد مبتلا می شود، صدق می کند.
سوء مصرف مواد در نوجوانان، آنها را در معرض قربانی شدن، سوء استفاده و آزار جنسی قرار داده و باعث ایجاد آشفتگی در روابط آنها خواهد شد. در عوض، آنها ممکن است والدین و همسالان خود را بیگانه ببینند. وقتی جوانی که دچار آسیب روحی شده است، حتی در خانه خود احساس امنیت نمی کند، به احتمال زیاد از طریق روابط عاشقانه به دنبال نجات است و ترس از دست دادن آنها به یک کابوس وحشتناک برای آنها تبدیل شده است. این الگو ممکن است باعث ایجاد اختلال شخصیت مرزی شود.
اختلال شخصیت مرزی و مصرف الکل
اختلال شخصیت مرزی و مصرف الکل
اختلال شخصیت مرزی و وابستگی به الکل ارتباط تنگاتنگی با هم دارند. افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بیشتر از هر ماده دیگری به سوء مصرف الکل مبتلا می شوند. این امر ممکن است به دلیل پذیرش اجتماعی و قابلیت دسترسی بیشتر به الکل باشد یا ممکن است نشان دهنده تاثیر خاص الکل در کاهش علائم اختلال شخصیت مرزی باشد.
به نظر می رسد که الکل تا حدودی در کاهش اضطراب و موانع اجتماعی به طور موقتی تاثیرگذار باشد و به افراد کمک کند احساس بهتری نسبت به دیگران داشته باشند. با این وجود، رفتارهای مهار نشده ای که در دوران ترک الکل روی می دهد ممکن است باعث تعامل افراد به گونه ای شود که منجر به طرد شدن و احساس شرم شود. این پویایی و فعالیت ممکن است برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بسیار خطرناک باشد.
دوره های نوشیدن زیاد ممکن است در زمان تنهایی فرد روی دهد، اما اغلب بخشی از الگویی است که منجر به وابستگی روانی و جسمی به الکل می شود. وابستگی طولانی مدت به الکل با پیامدهای منفی بیشمار به همراه خواهد داشت و سلامتی فرد را تهدید کرده و با افزایش احتمال خودکشی در افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی مرتبط است.
اختلال شخصیت مرزی و مصرف داروهای محرک
داروهای محرک، حالات سرخوشی و قدرت شخصی موقتی را ایجاد می کنند و افرادی که احساس ناتوانی یا آسیب پذیری می کنند را به خود جذب می کند. برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی، محرک ها می توانند به آنها کمک کنند تا به طور موقتی بر احساس شرم یا ناامیدی خود غلبه کنند. متاسفانه فعال شدن سیستم عصبی سمپاتیک توسط محرک ها نیز باعث افزایش اضطراب می شود.
مصرف داروهای محرک، باعث میشود خشم و پرخاشگری مهار نشده و همچنین دوره هایی از دیسفوریا را در دوره های بین مصرف ایجاد شود. به طور کلی، مصرف داروهای محرک باعث تشدید بی ثباتی عاطفی می شود و ناراحتی قابل توجهی را برای افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی ایجاد می کند و احتمال رفتارهای خود تخریبی یا خودآزاری آنها را افزایش می دهد.
رابطه اختلال شخصیت مرزی و سوء مصرف مواد
کمک به افراد برای بهبودی از اختلال شخصیت مرزی اغلب شامل یک روش چند مرحله ای است که در ابتدا مهارت هایی برای خودتنظیمی عاطفی ایجاد می شود و به دنبال آن اثرات ناشی از ضربه های روحی عمیق تر خواهد شد. این فرآیند حساس به آسانی با اثرات مصرف مواد مخدر مختل می شود. بخشی از درمان اختلال شخصیت مرزی شامل یادگیری تحمل و حالت های خودتنظیمی عاطفی است و این مهارت ها هنگامی که احساسات فرد از طریق مصرف مواد مخدر کاهش، تشدید یا مختل می شوند، ایجاد نخواهد شد. تاثیر آسیب روحی که شامل پردازش احساسات عمیق می باشد نیز به طور مشابه دچار اختلال خواهد شد.
داروهایی که به منظور درمان اختلالات روانی همزمان یا علائم خاصی از اختلال شخصیت مرزی تجویز می شوند، در صورت ترکیب با مصرف مواد مخدر، تاثیر آنها کمتر خواهد شد. مهمتر از همه، تأثیرات مخل عاطفی مواد مخدر، باعث کند شدن و یا متوقف شدن روند درمان خواهد شد.
سوء مصرف مواد مخدر، اغلب منجر به ایجاد بحران هایی می شود که با بستری شدن در بیمارستان یا حبس خاتمه می یابد، به ویژه برای افرادی که مبتلا به اختلالات روانی شدید همزمان هستند مانند اختلال شخصیت مرزی. چرخه کنترل و بهبودی از این بحران ها پیشرفت فرد در درمان را برای او دشوار خواهد کرد.
رابطه اختلال شخصیت مرزی و سوء مصرف مواد
درمان اختلال شخصیت مرزی و اختلالات همزمان
موثرترین اقدام در درمان، رفتار درمانی دیالکتیکی (DBT) است که از تکنیک های درمان شناختی رفتاری (CBT) و آموزش ذهن آگاهی استفاده می کند تا به افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی کمک کند تا مهارت ها و ظرفیت های تحمل فشار روانی، کنترل ضربه، خود تنظیمی عاطفی و عملکرد بین فردی را بهبود بخشند.
رفتار درمانی دیالکتیکی را می توان به آسانی با روش های تعیین شده در درمان سوء مصرف مواد مانند گروه های درمانی و مصاحبه انگیزشی (یک عمل مبتنی بر شواهد که نتایج درمان و بهبود را ارتقا می بخشد) ادغام کرد. در رفتار درمانی دیالکتیکی، پزشکان از قالب های گروهی استفاده می کنند و با بیماران به صورت تعاملی و بدون قضاوت (مانند رویکردی که در مصاحبه انگیزشی مورد استفاده قرار میگیرد) کار می کنند. برنامه های درمانی یکپارچه و منسجم برای اختلال شخصیت مرزی و اختلالات همزمان مصرف مواد، اغلب شامل رفتار درمانی دیالکتیکی و گروه های بهبود یافته می شود.
برای درمان همزمان اختلالات شخصیت مرزی و اختلال مصرف مواد (DBT-SUD)، نسخه خاصی از رفتار درمانی دیالکتیکی تهیه شده است. این روش درمانی، از یک قالب گروهی برای کمک به افراد به منظور یادگیری مهارت های استاندارد رفتار درمانی دیالکتیکی و مهارت های بیشتر با هدف جلوگیری از تکرار مصرف مواد استفاده می کند. تحقیقات مختلف نشان می دهد که درمان همزمان اختلال شخصیت مرزی و اختلال مصرف مواد (DBT-SUD) منجر به نتایج امیدوار بخشی در بهبودی هر دو اختلال می شود. مطالعات دیگر نشان می دهد که رفتار درمانی دیالکتیکی استاندارد، یک روش درمانی موثر برای درمان همزمان اختلال شخصیت مرزی و اختلالات همزمان سوء مصرف مواد است.
سخن پایانی
این یافته ها نشان می دهد که افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی و اختلالات همزمان بهبودی خواهند یافت. تحقیقات اخیر نشان می دهد که اکثر افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی با درمان مناسب، بهبود علائم را تجربه می کنند. اگر شما و یا یکی از عزیزانتان با اختلال شخصیت مرزی دست و پنجه نرم می کنید، همین امروز با مشاورین کلینیک ترک اعتیاد طلوع، به عنوان بهترین کلینیک ترک اعتیاد تهران تماس بگیرید. با یکی از کارشناسان مجرب و آموزش دیده ما در مرکز ترک اعتیاد طلوع در مورد نحوه شروع درمان و ورود به مرحله جدید بهبودی صحبت کنید.
